Şehrîban Aslan

 

AMED - Hasret Gultekîn da zanayîş ke dewa Markê bi pêro polîtîkayê îşkenceyî yê dewlete reyde ameya rî bi rî û vat, badê serran reyna agêrayê serê herra xo. Hasrete nê çî vat: “Ez û mêrdeyê xo pîr bîyê. Êdî bê derman ma nêeşkenê serê lingan de vinderê. La qet nêbo ma serê herra xo de yê û serê herra xo de ciwîyenê.”

 

Seba polîtîkayê înkar û îmhayî yê dewlete yê serranê 90î de dayî destpêkerdiş, bi hezaran kurdî wareyê xo ra bî, ameyî qetilkerdiş û kiştişan de kerdoxê nêdîyar de dinyaya xo bedelnayî. Nînan ra yew ke nê polîtîkayê giran ameyî rayraberdiş Licê yê Amedî bi. Licê 22ê Teşrîna Verêne 1993ine de qedexe û qirkerdişî pê ame de 16 kesî ameyî qetilkerdiş û xeylêk keye, kargehî ameyî veşnayîş, bi seyan kesî ameyî koçberkerdiş. Dewa Markê de cinîya bi nameyê Hasret Gultekîn ke nika emrê ci serê 80yî de yo, dîyar kerd ke xêrcê zext, îşkence, zulmî tu çîyêk nêdîya. 

 

Her çî ma veşnayî

 

Hasrete wina vat: “Nameyê mi Hasret Gultekîn a. Manaya ci zaf a. Her reye ke nameyê mi yeno vatiş, qirkerdişê Sêwasî yeno hişê mi. Cuya ma bi feqîrî û şîdet derbaz bî. Ma zaf feqîrî dî. Sebebê feqîrî veşnayîşê dewa ma bî. Şewêke de erzîya serê dewa ma. Ma pêrûne verê camî de kom kerdî. Pêro werd û eşyanê ma keye ra vetî, raşteyê dewe de veşnayî. Nê reyde camêrdan rê îşkence kerdî. Hîrê merdimanê ma berdî û îşkence kerdî. Nêverdayî kes xo biresno înan.”

 

‘Ma agêrayî dewa xo’ 

 

Hasrete da zanayîş ke şewêk de keyeyê xo dewa xo û heta bajarê xo terk kerdî û wina dewam kerd: “Ma dewe ra vetî. Ma şîyî Amed. Ne kar estbî, ne zî cayêk ke ma tede bimanê estbî û ne zî werd. Ma şîyî Edene. La ma uca de zî xeylê feqîrî ant. Ma şîyêne baxçeyê portekalan de xebetîyayêne. Pereyo ke dayêne zaf tay bî. Lajê mi cixareyê kaçax rotêne. Tutê min ê bîn zî her yew gureyêk kerdêne. Ez demêk nêweş kewta. Keyeyê ma kîra bî. Îdareyê ma zaf zehmet bî. Dimayê serran ez û mêrdeyê xo agêrayî dewa xo.” 

 

‘Ma do biewnî tîya ra pê se bibo’ 

 

Hasrete dîyar kerd ke qet nêbo aye serê herra xo de ya û wina peynî ard: “Badê hende çîyê ke ez cuyaya weşîya mi xeripîya. Xeylê nêweşîyî mi de peyda bîyî. Mi û mêrdeyê mi de nêweşî zêde yê. Bê derman ma nêeşkenê vinderê. Ma qet nêbo ma serê herra xo de yê û ma serê herra xo de ciwîyenê. Ma hema zî feqîrî ancenê. Hema zî problemî estê. Ma hende çî dî, ma biewnê hele tîya ra pê ma do çi bivînê.”