Melike Aydın

 

MANİSA - Manisa’da tarlalarda günlüğü saatlerce çalışan ve sadece 400 lira alabilen kadınlar, yaşadıklarını anlattı. 

 

Yazın gelmesi ile mevsimlik işçiler de bağ, bahçe ve tarlalarda çalışmaya başladı. Domates toplamak, çapa yapma, fide dikme, bağ budama gibi mevsime bağlı ve güvencesiz işlerde erkekler çalışmayı kabul etmediği için daha çok kadınlar çalışıyor.

 

Mevsimlik tarım işçilerinin yoğun olarak çalıştığı yerlerden biri olan Manisa’da kadınlar, yaşadıklarını ve emek sömürüsünü anlattı. 

 

Tarım işçiliğinde güvence olmadığı için kadınlar çalıştırılıyor

 

Sabah 05.00’ten saat 14.00’e kadar yevmiyesi 400 liradan çalıştıklarını belirten mevsimlik tarım işçisi Gülizar Tozan, domates toplama işini kadınların yaptığını kaydetti. Erkeklerin ise daha çok fabrikada sigortalı işte çalıştığını ifade eden Gülizar, “Yani kadınlar sigortasız çalışıyor, eşitlik yok. Kadınlar cesur, çalışkan, fedakar. Kendileri değil çocukları için, evi için tarlada çalışıyorlar. Ben kadınlar için özgürlük istiyorum, kadınlar çalışıp ayakları üzerinde durmalı. Eşitliği başka türlü kazanamayız” şeklinde ifade etti.

 

 

 

‘Erkekler ‘kadın işi’ deyip ev işi yapmıyor’

 

Otuz yıldır tarlarda çapa, fidan dikme, ürün toplama işlemlerinde çalıştığını belirten 49 yaşındaki Şare (Şadiye) Tozan da “Her işte çalışıyorum. Eve gidince de ekmek yapıyorum, yemek yapıyorum her ev işini yapıyorum. Sürekli çalışıyorum. Gece 02.00’ye kadar durmadan çalışıyoruz. Erkekler inşaatta çalışıyor. Onlar çalışıyor ama evde çalışmazlar. Onlar ‘kadın işini’ yapar mı hiç? İşine gelmediği zaman evden kaçıyorlar. Sadece dışarı işi yaparlar o onlara yeter. Böyle hayat olur mu hiç?” şeklinde konuştu. 

 

Çocuk doğurmak sigortalı işten ayrılma sebebi!

 

Ailesinin Mêrdin’den (Mardin) Manisa’ya göçtükten sonra mecburen tarımla uğraştığını ifade eden Şare, “Aç kalmıyoruz ama kendi memleketimizde olsaydık daha iyi olurdu. Ne memlekette ne burada toprağımız malımız ne evimiz var. Sigorta da yok. Aslında sigortalı işte çalışıyordum ama çocuklarım doğduktan sonra sigortalı işten çıktım” dedi. 

 

Çadırlarda yaşamanın yükünü kadınlar taşıyor

 

Manisa’ya 10 yıldır geldiklerini ifade eden Remziye Aydemir, ilk geldiklerinde çadırlarda kaldıklarını ardından ev kiraladıklarını dile getirdi. İlk geldiklerinde akraba çevresi ile birlikte mevsimlik olarak göç ettiklerini ifade eden Remziye, “Çadırda su yok, elektrik yok. Tam bir perişanlık. En çok da kadınlar çocuklar zorlanıyordu. Çünkü hem tarla işi yapıyorduk hem de ev işi çadırda daha da zor oluyordu. Çocuklara bakmak yemek yapmak zor oluyordu. Tam anlamıyla perişanlıktı” sözleri ile yaşadıkları zorlukları anlattı. 

 

‘Yevmiyeler bize kalmıyor, artıramıyoruz’

 

Kendi memleketi olan Mêrdîn’de yaşamayı istediğini ancak oradaki iş koşullarının yetersiz olduğunu ifade eden Remziye, “Çok özlüyoruz. Yevmiye de artık hiç yetmiyor. Burada evimiz yok, 4 aile kiradayız. Üstelik şimdi geçinmek çok daha zor, yevmiyeler bize kalmıyor bile” diyerek aldıkları ücretin yetersizliğine dikkat çekti. 

 

‘Tarımda kazanan fabrikalar’

 

Ev geçindirmenin eskisinden de zor olduğunu ifade eden Semiray Tarçın da, çocukların masrafını çıkarmakta zorlandıkları için tarlada çalıştığını dile getirdi. Semiray, “Okul açılınca hiç yetmiyor. Kredi ödüyoruz. Burada tarla sahibi de kazanmıyor fidan, ilaç, yevmiye tarla kirası derken o da kazanmıyor. Bizden iyi kazanıyor tabi ama aslında parayı fabrikalar kazanıyor. Tarlada 8 saatten fazla çalışıyoruz” diye ifade etti.

 

Çocukları tarlada perişanlık içinde büyüyor

 

Tarlada çalışırken çocuklarını yanında getirmek zorunda kaldığını belirten Semiray, şunları söyledi:  “Her şey çok pahalı. Çocuklarımı evde bırakamıyorum. Buraya geliyorlar perişan oluyorlar. Evde bıraksam aklım kalıyor. Burada kaza geçirsek sigortasızız evimizde yatarız kimseye de bir şey olmaz.”