Habibe Eren

 

DÎLOK - Köyü boşaltıldığı için 1990'lı yıllarda Pervari’den ailesi ile birlikte Dilok’a göçertilen Cevahir Avcı, geldiği günden bu yana çalışıyor. 30 yıldır ceviz kırarak geçimini sağlayan Cevahir’in yevmiyesi ise 4 simit parası.

 

Her dönem göç alan sanayi ve emek kenti olan Dîlok’ta 1990’larda köylerinden göç ettirilenler büyük çoğunlukta.  Nüfusu bir milyona yaklaşan merkez ilçesi Şahinbey’de de Suriyelerin sayısı bir hayli artmış durumda. Genellikle yoksul olan ve geldikleri kentte yaşama tutunmaya çalışanlar, emek sömürüsünün her türlüsünü yaşıyor. Kalabalık ailelerin neredeyse tümü kadın, çocuk ve yaşlılar da dahil olmak üzere çalışmak zorunda kalıyor.  

 

Sêrt’in (Siirt) Berwarî (Pervari) ilçesinde köy yakmaları nedeniyle köyleri boşaltılan ve 1990’lı yıllarda ailesi ile birlikte Dîlok’a göç etmek zorunda kalan Cevahir Avcı da 30 yıldır emek sömürüsü yaşayanlardan biri. Ceviz kırarak geçimini sağlayan Cevahir’in 10 çocuğu var. Cevahir, yaşadığı zorlukları şu sözlerle anlattı: “Tutuklama da, yoksulluk da açlık da gördük. Bu şehirlerde perişanız, çocuklarım da atık kağıt topluyor. Torunum ameliyat olacak, zor ama bu kış koşullarında çalışmak zorunda kalıyorum. Mide ve yüksek tansiyon hastalığım var. Sabah akşam hastayım.”

 

Günlük yevmiyesi 4 simit parası

 

15 yıl fıstık kırdığını ardından fıstıkta makineleşmeye gidilince ceviz kırmaya başladığını söyleyen Cevahir, çuval başı 45 TL aldığını söyledi. Günde en fazla 1- 2 çuval ceviz kırabildiklerini aktaran Cevahir, “Kışın soğukta zor oluyor. Bir de kırdığımız cevizleri beş çeşit olacak şekilde ayırıyoruz. Yanlış olmaması gerekiyor, eksik olunca hakkımız verilmiyor. Bir çuvalı ancak 7-8 saatte kırabiliyoruz. Sabah başlıyoruz kırmaya akşama kadar ancak bitiyor. Zor ve zahmetli bir iş. Bazen şaşırıyorsun ayırana kadar. Bir engelli çocuğum var. Eşimle birlikte ceviz kırarak destek olmaya çalışıyoruz. Eşim inşaatçıydı, şimdi artık yapamıyor yaşından dolayı iş de verilmiyor. Ne maaşımız, ne emeklimiz var. Evde doğru düzgün bir geliri olan yok” ifadelerini kullandı.

 

‘Ne tatile gittim ne Antep'i gördüm’

 

Hiçbir sosyal güvencelerinin olmadığını daha önce olan yeşil kartını da iptal ettiklerini söyleyen Cevahir, “Kızın okuyor sana bakabilir dediler kızım kendine zor bakıyor, geçinemiyor, bize nasıl bakacak” diye sordu. Bugüne kadar hiç tatile gitmediğini ve Dîlok’u hiç gezemediğini söyleyen Cevahir, “İşimiz bu. Sürekli çalışmak zorundayız. Bugüne kadar ne bir keyif ne bir gezme gördüm. Hep zulüm, hastalık ve dert içindeyiz. Hep perişanlık yaşıyoruz” dedi.

 

‘Herkes kendi vatanında yaşasın’

 

Dünyanın iyi bir yer olmasını isteyen Cevahir son olarak şöyle konuştu: “Herkes kendi vatanında yaşasın. Hepimiz için başarı istiyorum. Zulüm ve zorluk bitsin, cezaevleri kapıları açılsın tutsaklar özgür olsun istiyoruz.”